الأهواز – الشعر الأهوازي / قصیدة من الشاعر محمد جواد الساعدي من أهالي الحمیدیة و فیها : “ربتنه الشهادة و عیدنه الموت ”
حد یمته المکر یا زمرت الخوف
یا جیل الخبث! عباد الاوثان…
ردیتو یمن‌تاریخکم عار!
نذکرکم الفات اشچان ماچان؟
احنه الیحط راسه ابراسنه ابغیظ
لویاهو الیرید ایصیر خسران
رزنین و نعرف افنونهه اشلون
ماضیعنه وکت اطرادهه اعنان
ربتنه الشهاده و عیدنه الموت
نفظ چکلیت لو وکت‌الاجل حان
ابد مانهوا عش !صگارت ارگاب
شتهمون اذا گطعتو الاغصان؟
دفنونه ابسمه الله،اببطن الغیوم
اذا بلگاع مایوزیلنه امچان
من‌الماضی ماخدتو الدرس زین؟
گبلکم هم اجانه ،افلان وافلان
چم قاسم ذبحتو من‌الحسین؟
چم‌کافل گطعتو چفه للآن؟
من گبرتو نار الواجهه ابلیس
گدر وجه الحقیقه ایضیعه دخان؟
اب احُد من‌طاح حمزه وشمتت الناس
مایدرون‌حیدر چانف اردان…!!
اذا واحد یطیح انگوم جیلین
ولچفوف المنایه انفتح الاحضان
یلی استوحدیتو الشمس بلیل!
وین‌الملفه لو‌وجه الصبح بان..
یا وادی النمل،حگکم‌تغدرون
لأن لومر یحطمکم سلیمان
وجه اب وجه موگدهه وتلاگون
لأن بحر الغميج ایريد سفان
لو من السمه تعيلون بلگاع
لو من‌الگفا اتطبرون قرآن!
سفتکو دم‌زلم ،یسوون النگاب!
گول وفعل چانو مو حچی‌السان
چانو علسواتر من‌یجبلون
زین‌البیکم ایدورله دفان
وعدنه اویاکم‌ابثار!او تعرفون…
مانبرد علی الحگ‌ناس معدان….
بدون تعلیق