الأهواز – الشعر الأهوازي /*ثامِن هله* قصیدة شعبیة بحق الإمام الرضا علیه السلام من الشاعر الأهوازي نسیم الناصري.
ثگلن یبو محمّد تعِّبَن مگفاي
لا ضل بيه حيل او لالگیت الحَل
جبتهن والعمر شعره اعله شفرة سيف
ولكاره رخيه احبالهه و تسحل
اجيت ابماي وجهي الماخذه امن احسين
اجيتك و الحچی محترگ و امبلل
نخيتك ولدمع يِبحِر المركب بيه
اهنا يبن ابو طلبه او جاي اتوسل
يا ثامن بخت يحلف ابَّخته الغيم
او يطلگ بالمطر ویخضّر الیذبل
أنه اشلون أنخه غيرك و امي من تنخاك
الگه امخضّر ابشباچهه المنجل
سهله انطیت دعبل جُبِّتک مولاي
اشما تصعب الصعبه ابنظرتك تسهل
اشگد عدنه حمام السمه ایغص بالطیر
او مرات السمه اعله اجناحهن یزعل
بس انت حمامک عل حلگ ینباس
حمامک یبو محمد عایش امدلل
او هسه اعرفت ليش الگمر محنی ابلیل
اثاری ایشوف گبتک ینحنی و یخجل
السوالف باهته الما بیهه منک ریح
بس یمک او بس طعم الحچی امهیّل
الشمس تظفر گصایب ضوه ابوکت اغروب
و اتلم ثوبهه ال بالگاع یتغزل
لئن عدهه علم تشرق الگبا اترید
شمسین ابسمه یعنی الفلک یختل
اذا شمس الضحی اتمشّط گذل نعناع
شمس گبتک تمشّط وین المعگّل
وذا من تبتسم یبتشر خلگ العود
ایخضّر زعفران ابصحنک الحنظل
أنه ما ادري ليش اشما اضيج انخاك
اشما يحتصر گلبی ابمرقدک یحتل
اگل من مختنگ حسره اعله ریتی الریح
اگل من و آنه عمری و ما عرفت انذل
شسولف یاهو یسمع غیرک المکسور
او یعرف وین علته التویع او یندل
يا ثامن هله دلّيني ادگ یاباب
غيرك ما ندل و چفوفی ماتقبل
یم غیرک امبهذل ماعرفت ارتاح
بس یمک عزیز او واگف امعدّل
بدون تعلیق